Dag 15 : Aquatica

Volgens het weerbericht hier, zou de temperatuur in de komende dagen alleen maar omhoog gaan. Hoog tijd om nog eens een waterpark te bezoeken dus. We hadden goede hoop : in Florida is de school nu voor iedereen terug bezig en aangezien het gisteren in Sea World al zeer rustig was, zou dat vermoedelijk vandaag ook wel het geval zijn in Aquatiqa. We vertrokken rond half negen en waren dus net bij opening aan het park. De parking was nog zo goed als leeg en we stonden op de tweede rij.

de buizen van de Dolphin Plunge

Binnen was het inderdaad enorm rustig. Zodra we een locker hadden gehuurd en onze spullen daarin gestopt, konden we naar de eerste glijbaan : de Dolphin Plunge. Een naar belgische maatstaven, vrij gewone glijbaan ware het niet dat je een aantal meters in een doorzichtige buis glijdt door een bassin met dolfijnen. Het gaat echter zo snel dat je weinig tijd hebt om naar dolfijnen te kijken.

De Tassie's Twister was nog niet open, dus we moesten door naar de Whanau Way. Hier ga je met twee op een band naar beneden soms compleet in het donker. Yannick ging met papa en Sara met mama. Aangezien we helemaal niet moesten wachten, konden we beneden onmiddellijk doorgaan naar de de Omaka Rocka, best te omschrijven als de bobbelpiste onder de glijbanen. Deze keer moest iedereen apart in een band naar beneden. Op drie plaatsen in deze glijbaan ging je omhoog tegen een wand en was het mogelijk dat je band omdraaide zodat je met de rug naar beneden ging. Of terug met de benen naar voor.

Sarah komt net beneden aan  papa is de volgende

Na al dat gedraai, was het tijd voor wat actie : De Taumata Racer. 8 glijbanen naast elkaar waarop je om ter snelst op een matje naar beneden moest glijden. Sarah en Yannick hadden wat startproblemen en de race werd zonder enige twijfel gewonnen door mama. Papa was tweede.

De Hooroo Run was de volgende glijbaan op het programma : per twee in een rond bootje (nu ja, boot... een grote band met onderaan een zeil. Je moest in kleermakerszit op het zeil gaan zitten en je aan handvaten op de band vasthouden).

kleurige glijbanen

Met de Tassie's Twister sloten we onze eerste reeks glijbanen af. Maar daar geraakte je zomaar niet. Je moest eerst een in een duoband de Loggerhead Lane lazy river op : een beetje van Disney afgekeken, want hier dobber je rustig een parcours af met af en toe eens een waterval of zicht op een aquarium. Maar in het midden van het parcours kan je er af en met je duoband de trap op. Bovenaan begin je aan de zoveelste glijbaan, maar tegen het einde kom je in een gigantische kom uit waarin je blijft ronddraaien tot je bijna geen snelheid meer hebt en in het midden achteruit in een gat valt. Dat is dan het laatste stuk buis van de glijbaan.

Tijd voor een tweede ronde zonnecreme, want het was echt wel heet. Zodra we opgedroogd waren, lieten we mama even rusten en gingen we via de Walkabout Waters naar de Walhalla Wave. Die Walkabout Waters is een waterspeeltuin voor de kleinere kinderen, maar met één zeer toffe attractie : een gigantische emmer water die langzaam volloopt en dan wordt uitgegoten. Niets leukers dan daar gaan onderstaan dus.

De Walhalla Wave vertrok vanop dezelfde toren als de Hooroo Run (en dus ook met dezelfde "bootjes"), alleen ging het nu grotendeels door afgesloten buizen. Niet zo angstaanjagend als het klinkt. Alhoewel... :-)

Het enige dat we nog niet gedaan hadden, waren de Roa's Rapids : een wildwaterrivier zoals je die in Center Parcs wel eens terugvindt, maar dan dieper (1,5m), breder (3 à 4 meter) en veeeel langer. Je kon hem gewoon al zwemmend afleggen of al drijvend in een zwemvest. Wij kozen voor het eerste.

overal buizen boven je  papa en yannick aan een burger

Vervolgens deden we nog enkele glijbanen opnieuw tot we honger kregen. We gingen mama halen en versterkten ons met een cheeseburger, een chicken burger, een club wrap of een slaatje. Nadien opnieuw dezelfde glijbanen, maar deze keer bleef mama aan de aankomst staan met de camera in aanslag. Het is niet altijd evident om te raden uit welke buis we gaan komen en wanneer, maar de resultaten zie je bij de foto's.

yannick in een blauwe band

de lazy river  nog bekenden in de lazy river

Omdat mama de Walhalla Wave nog niet had gedaan, deden we die nog eens samen. Sarah en papa gingen nog eens op de Taumata Racer terwijl Yannick en mama onder de emmer gingen staan in de Walkabout Waters en we deden samen nog eens de Roa's Rapids, maar dit keer in zwemvest (buiten Sarah) zodat we ons konden laten drijven. Daar zagen we ook de supersnelle actie van één van de redders toen een klein meisje haar bezeerd had en niet meer alleen verder kon.

Daarmee was het voor ons wel voldoende, we gingen douchen, nog iets drinken en dan terug naar de villa. Een prachtig park, dat zich zeker kan meten met de Disney waterparken (alhoewel die toch nog net een streepje voor hebben).

Sarah en mama eten nog een frozen

Thuis werd er vooral gerust tot het tijd was om te eten. We hadden een paar dagen geleden diepvries gebakken aardappeltjes en cordon bleu gekocht en moesten dat nu proberen klaar te maken. Geen sinecure zonder al het gerief van thuis, maar met een beetje improvisatie lukt het wel. Samen met sla en tomaten was het weer heel lekker.

Er waren er wel die zin hadden in een ijsje, maar Wim is nogal ver weg. Dan maar op de iPad zoeken naar de dichtstbijgelegen Dipping Dots. 15 minuutjes rijden, geen probleem dus. Wel even aanpassen aan het concept : in plaats van 2 bollen ijs in een hoorntje, is het hier de bedoeling dat je veel kleine bolletjes van een paar millimeter diameter eet, vandaar ook de naam. Papa koos voor Clusterz, een combinatie van aardbei met knapperige chocolade; mama nam Chocolate and Cream met Oreo; Sarah koos voor Cotton Candy (suikerspin) en Yannick ging toch maar voor de gewone bol vanille-ijs. Daarmee zit onze voorlaatste dag er weer op.

dippin dots mini ijsbolletjes buiten op de parking opeten